แชงกรีลา ย่าติง ลี่เจียง

21 ตุลาคม 2557

เมื่อคืนอากาศไม่หนาวมาก อาจจะค่อนข้างร้อนด้วยซ้ำไป อาจเป็นเพราะห้องกันลมกันหนาวได้ดี ดีเสียจนค่อนข้างอับ และที่นอนก็อุ่นอย่างน่าประหลาดใจทั้งที่ไม่มีแผ่นทำความร้อนด้วยไฟฟ้า

แม้จะตั้งใจว่าจะนอนเต็มที่ เจ็ดแปดโมงตื่น แต่เอาเข้าจริงก็ต้องตื่นมาตอนตีห้า เพราะนาฬิกาปลุกใครก็ไม่รู้ดันดังขึ้นมา ดังอยู่เป็นนาทีก็ไม่มีเจ้าของมาปิด กว่าเท้งจะรู้ตัวว่าเป็นนาฬิกาของตัวเองก็ตื่นกันทั้งห้องแล้ว

เช้านี้ต้องแปรงฟันจากขวดน้ำดื่ม เพราะก๊อกน้ำหน้าโรงแรมแข็งจนเปิดไม่ออก มื้อเช้าก็ยังคงเป็นมาม่ากลางห้องอย่างเคย พวกเรากินกันเสียงดังจนกลุ่มนักท่องเที่ยวจีนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ต้องตื่นขึ้นมาด้วย ท่าทางหัวเสียไม่ใช่เล่น

เช้านี้เราพบว่า เราไม่ต้องออกแรงเดินไปหลงถงป้า เพราะมีรถบัสบริการรับส่งระหว่างย่าติงชุนไปจนถึงเกือบถึงวัดชงกู่เลยทีเดียว แล้วจุดขึ้นรถก็อยู่หน้าโรงแรมพอดีด้วย สบายจริง ๆ ลงรถบัสเสร็จก็เดินขึ้นเนินไปไม่ถึงครึ่งกิโลก็ถึงสถานีรสกอล์ฟชงกู่แล้ว ค่าตั๋วนั่งรถกอล์ฟเที่ยวเดียว ๕๐ หยวน ไปกลับ ๘๐ หยวน เซงซื้อเที่ยวเดียว บอกว่าเผื่อว่ามีเวลาขากลับ เราอาจจะเดินชมทุ่งจากลั่วหรงมาชงกู่ รอบคอบดีแท้ เรานั่งรถกอล์ฟพรืดเดียวถึงลั่วหรง 





















ที่ลั่วหรง อากาศหนาวมาก ลำธารและบึงเล็กบึงน้อยเริ่มกลายเป็นน้ำแข็งบางส่วนแล้ว แต่ท้องฟ้าและภูเขาก็สวยมากเหมือนกัน ฟ้าใสแจ๋ว แทบไม่มีเมฆเลยแม้แต่ก้อนเดียว ได้เห็นภูเขาหิมะเซี่ยนั่วตัวกู่แบบเต็มตาไร้เมฆบดบังเสียที

แต่สิ่งหนึ่งที่น่าผิดหวังก็คือ ต้นหญ้า หญ้าสีเหลืองทองที่เคยขึ้นเป็นแพ โบกไหวเป็นระลอกคลื่นตามสายลม วันนี้กลับดูเตียนติดดิน ราวกับเพิ่งจัดงานวัดมาเป็นเดือน สภาพหญ้าแบบนี้เป็นเหมือนกันทั้งลั่วหรงไปตลอดถึงชงกู่เลยทีเดียว